Uzaya çıkmak, hele Ay’a insan göndermek çok kolay bir iş değil ve birden fazla değerli bilimsel muvaffakiyete gereksinim duyuluyordu. Bu çalışmalar sayesinde bilgisayarlar küçük hale geldi. Evvelce odayı kaplayan, en küçüğü irice bir buzdolabına benzeyen bilgisayarlar, bu misyon için küçültülmüştü.
Görev için kullanılan bilgisayarlardan biri, görece daha ufak olan ve yaklaşık 50 kilogram tartısındaki yönlendirme bilgisayarı idi. Bu bilgisayar, entegre devre sistemleri kullanılan birinci aygıtlardan biriydi. Bugün ABD Uluslar Hava ve Bilim Müzesi’nde sergilenen bilgisayar, tarihçiler tarafından Bitcoin madenlemesi için yine programlandı.
Sistem, çok yeterli bir Bitcoin madencisi değil ve 10 saniyede 1 hash bedeli hesaplayabiliyor. Bitcoin madenciliğinde hash bedeli ne kadar fazla ise yeni bloğun hesaplanması o kadar çabuk oluyor. Bitcoin’e yeni bir blok eklenmesi için epey güç bir bilmecenin çözülmesi gerekiyor. Bunu hesaplamanın yolu da çok büyük ölçüde varsayımı sisteme girmekten geçiyor. Gelişmiş sistemler saniyede trilyonlarca süreç yapabilme kapasitesine sahiptir. Bitcoin sistemi, kendini ortalama her 10 dakikada bir yeni blok çıkacak halde ayarlıyor. Şu anda bir blok sayfasının oluşturulabilmesi için 10 üzeri 22 deneme yapılması gerekiyor.
Elbette ki tarihçilerin maksadı da bu aygıtı kullanarak varlıklı olmak değil. Ortadan geçen 50 yıllık süreçte bilgisayarların hesaplama gücündeki değişimi net formda gösterebilmek.
Apollo vazifesinde kullanılan AGC isimli bilgisayar, 4KB’a yakın RAM’e sahipti. Sistemin yapısı, bugünün tabirleriyle konuşmak gerekirse 15-bit idi. Ayrıyeten manyetik çekirdek kullanılabiliyordu.
İşlemi gerçekleştiren Shirriff, daha evvel de çeşitli antika bilgisayarları Bitcoin ile test etmişti. 1960’lı yıllardan kalma bir IBM 1401 ile Bitcoin madenciliği yaptığında 80 saniyede 1 hash bedeline ulaşan araştırmacı, 1970’lere ilişkin Xerox Alto ile saniyede 1,5 hash pahasına ulaşmayı başarmıştı.