Far Cry 2, vaktinin çok ötesinde bir oyundu çünkü CryTek oyunun haklarını Ubisoft’a devredip Crysis’i geliştirmeye başladığı vakit, Ubisoft da Crysis’in grafikleriyle yarışabilmek için Far Cry 2’ye özel mesai harcamıştı. Oyunun animasyonları ve grafikleri günümüz için fazla tatmin edici olmayabilir lakin o vakitler için Far Cry 2 bir kıstastı.
Far Cry 2, birinci oyundaki tropikal ada havasını Afrika’nın kuru çöllerine taşımıştı. Oyundaki gayemiz, bir paralı asker olarak bölgede savaşta olan iki taraftan birinin yanında durup verilen vazifeleri yerine getirmek. İstersek devlet ismine istersek direnişçiler ismine yahut istersek kaçakçılar ismine savaşabiliyorsunuz.
Ancak oyunun öyküsü, Far Cry 2’yi cazip kılan kısmı değil. Oyundaki mekanikler, günümüzdeki birçok oyuna taş çıkarır durumda. Örnek olarak silahların eskimesini verebiliriz. Oyunda bir silahı elde ettiğiniz ve makul bir mühlet kullandığınız vakit, silah gittikçe paslanıyor, teklemeye başlıyor ve en sonunda elinizde patlıyor. Bir öteki örnek ise yaralandığınızda can barınızı doldurmak için karakterin yaptığı animasyonlar. Bu özellik, yıllardır tüm Far Cry oyunlarında bulunuyor fakat en gerçekçisi Far Cry 2’de diyebiliriz.
Bugün dikkat çekeceğimiz mekanik ise ateş mekaniği. Bulunduğunuz bölgede şayet yanıcı malzeme fazla ise (çimen, ağaç, saman vb.), en ufak bir ateş yaktığınız vakit bu kocaman bir orman yangınına dönüşebiliyor. Bu da size hem gerçekçi bir oyun tecrübesi hem de taktiksel bir avantaj sağlıyor. Taktiksel avantajdan kasıt, ormanda düşmanlarla çatıştığınız sırada şayet bir roket atar, molotof kokteyli yahut alev silahı kullanırsanız, etraf yanmaya başlıyor ve ateş yayıldıkça düşmanlarınız da bu cehennemin içinde kalıyor.
Far Cry 2’den sonra gelen Far Cry oyunlarında maalesef bu kadar ayrıntı olmadı, en azından bahsettiğimiz konularda. Bu yüzden bu içeriğimizde Far Cry 2’yi hürmetle anıyor, geliştiricilerine tıpkı politikayı takip etmeleri davetinde bulunuyoruz 🙂