İnsanoğlunun nasıl korunacağını tam olarak çözemediği iki tane doğal felaket var. Birisi depremler, ötekisi de gökyüzünün ötesinden gelen göktaşları. Bu gök cisimlerinden bir tanesi dinozorların sonunu getiren buzul çağının da sorumlusu olarak gözüküyor.
Discovery Channel, 2008 yılında hazırladığı görüntüde gezegenimize 500 kilometre çapında bir göktaşı çarpması durumunda ne olacağını bir simülasyon ile göstermeye karar vermişti. Bu görüntü, son devirde internette tekrar tanınan hale geldi.
Öncelikli olarak 500 kilometrenin ne kadar büyük olduğunu başımızda kurgulamakla başlayalım. Bu büyüklükte bir cisim bir yere düşmez, bir yerin üstüne düşer. 30 metre çapında bir cisim New Orleans’a düştüğünde New Orleans’a meteor düştü deriz fakat bu gök cismi New Orleans kadar olacağı için tarifimiz değişir. Daha mahallî bir örnek vermek gerekirse İzmir-İstanbul ortası kuş uçuşu 480 kilometredir. Göktaşı tıpkı anda hem Foça’yı hem de Küçükçekmece'yi yerle bir edebilir.
Bu devasa arkadaş atmosferden girerken yıkıma başlıyor, en azından görüntüye nazaran. Simülasyonda cisim Pasifik Okyanusu’na düşüyor. Ben birinci evvel cismin kütle çekiminden ötürü dev dalgaların ve gelgitlerin kıyılara hayli ziyan vereceğini düşünüyorum lakin birazdan da göreceğimiz üzere bunun bir ehemmiyeti yok.
Çarpışma anında yüzeyin 10 kilometrelik kısmı parçalanıyor. Bu 10 kilometre yüzey boyutu değil bu ortada, derinlik. Yani okyanus tabanında içeri gerçek bir Everest uzunluğu krater oluşuyor. Şok dalgaları ses suratını aşarak savruluyor. Gezegenimizden savrulan modüller alt atmosere gidiyor, sonra tekrar Dünya'ya dönüp etrafı yakıp yıkmaya başlıyor. Dünyayı ateşler ve yangınlar sarıyor. Dünyadaki ömrü bu ateş dalgası yutuyor. Bir gün içerisinde gezegenin yüzeyi ömrün barınamayacağı hale geliyor.
Kanıtlara nazaran bu olay, Dünya’nın geçmişinde daha evvel altı kez yaşandı. Yani gezegenimiz o denli kolay kolay vurmayla ölmüyor lakin birebiri bizim çeşidimiz için geçerli değil. 24 saat içerisinde bizim için husus kapanmış oluyor.