İkinci Dünya Savaşı sırasında Romanya’nın Transilvanya bölgesinde fosfat arayan madenciler tarafından bir mağarada hayli eski görünen bir kafatası bulunmuştu. Yapılan incelemelerin akabinde bu kafatasının 33.000 yıl yaşında olduğu keşfedildi. Çıkarıldığı mağaranın da ismi olan Cioclovina kafatası, Paleolitik (Yontma Taş Devri) periyotta Avrupa’da yaşayan en eski kafataslarından birisi olarak görülüyor.
Cioclovina kafatasını inceleyen birinci bilim insanları, kafatasının sağ tarafındaki iki geniş kırıktan bahsetmemişlerdi. Bunun yanında kafatasının kırık olmayan kısımlarını net bir formda fotoğraflarken kırık olan kısımları bulanık bir biçimde servis etmişlerdi. Bunun üzerine on yıllarca yıldır süregelen bir tartışma başlamıştı. Bu tartışmaların akabinde birtakım araştırmacılar kırıkların nedenini araştırmaya koyuldu. “Kırık, mağarada maden çıkarmak için kullanılan patlayıcı unsurlardan mi kaynaklandı?”, “Mağara, kafatasına sahip olan kişinin üzerine çöküp onu öldürdü mü?”, “Kişi, bir cinayete mi kurban gitti?” üzere sorular soran araştırmacılar, bu soruları yanıtlandırmak için çalıştılar.
Girit Üniversitesi’nden Elana Kranioti ve meslektaşları, bu soruların cevaplarını almak için çağdaş isimli tıpı kullanmaya karar verdiler. Bilgisayarlı tomografi kullanarak kırık olan bölgelerin etrafında güzelleşme belirtileri olmadığını keşfettiler ve Cioclovina beşerinin yaralanması ve daha sonra uygunlaşması mümkünlüğünü dışladılar. Sonra kemiklerin ne vakit kırıldığına dair işaretler aradılar.
Bilim insanları, kafatasının öldükten çok sonra kırılmış olsaydı kırıkların rastgele desenlere sahip olacağını zira yaşayan kafatasının kemik yapısının kuru bir kafatasına nazaran farklı olacağını biliyorlardı. Bu bahis üzerine giden araştırmacılar, kafatasının kırılmasının vefat vaktinde meydana geldiğini ortaya çıkardı. Kırılma çizgilerini inceleyen araştırmacılar, çizgilerin kafatasının yapısal olarak daha zayıf bölgelerine hakikat gittiğini buldu ve kafatasında hâlâ yumuşak beyin dokusu varken yaralanmanın meydana geldiğini gösterdiler.
Kırığı inceleyen araştırmacılar, düz bir kırığın kafatası boyunca uzanırken dairesel kırıkların kafatasını içine yanlışsız çökerttiğini ortaya çıkardılar. Dairesel bu kırıkların bugünkü beyzbol sopasıyla yapılan ataklara benzediği belirtildi. Kranioti, ‘’Kafatasının sağ tarafında bulunan bariz dairesel kırık, kişinin direkt bir objeyle yaralandığını tartışmasız bir biçimde ortaya koyuyor’’ açıklamasında bulundu.
Mağaranın içerisinde üzerine kaya düşerek ölme ihtimaline karşı bir teori de geliştiren araştırmacı grup, balistik jelatin ile doldurulmuş yapay kafatasları kullanarak darbeyi deneysel olarak test ettiler. Araştırmacılar, kafatasının kırılmasını bir beyzbol sopası ve bir kayayla test ettiler. Ortaya çıkan sonuçlara nazaran Cioclovina beşerinin kafatasındaki kırılma kalıpları, sopa gibisi bir cisimle iki sefer vurulduğunda ortaya çıkan ile birebirdi. Kranioti, ‘’Bu kırılma; birinden kaçarken, diz çökerken ya da yere çarpma şekilde gerçekleşmiş olabilir’’ dedi. İkinci kırığın açıkça şiddetten kaynaklandığı görülüyor.
Kranioti, bedenin geri kalanı olmadan kurbanın bu taarruzdan evvel öbür bir yerde ölümcül yaralar alıp almadığını öğrenmenin bir yolu olmadığını söylüyor fakat kırıkların kapsamı ve yerleşiminin, kişinin baş travmasından kısa bir mühlet sonra öldüğünü gösterdiğini belirtiyor.